نویسنده: شهلا سپهر
هشتم ثور سال 1371 یکی از ماندگارترین روزهای پرافتخار در تاریخ افغانستان است که برای مردم مسلمان و دین مدار کشور از اهمیت به سزایی برخوردار است. در این روز مجاهدین جان برکف و آزادیخواه، پس از چهارده سال نبرد و پیکار در مقابل بزرگترین اهریمن زمان(شوروی سابق) و عوامل سرسپرده و خودباخته که در داخل کشور ما سرگرم تحکیم ایده‌های پوشالی دستگاه سیاسی و نظامی کرملین بودند، قله‌های بلند پیروزی را نصیب شدند. آنان در این راه، تمامی تار و پود خود را در طبق ایثار گذاشتند و با تکیه به نیروی الهی و دل‌های اکنده از عشق و اخلاص به مصاف بزرگترین ابرقدرت شرق شتافتند. ایستادگی و پایمردی مردم افغانستان در راه دفاع از ارزشهای اسلامی، ملی و تمامیت ارضی کشور شان تا دور دست‌های جهان، آوازه پخش کرد و انقلاب پابرهنه گان و مجاهدین ایثارگر کشور ما موجی از امیدواری‌ها را در داخل و خارج کشور ایجاد کرد.
پس از کودتای ننگین 7 ثور سال 1757 که در نتیجه‌ی آن نظام جمهوری با سقوط مواجه شد، و کودتاچیان قدرت را در کشور به دست گرفتند، شوروی سابق در تبانی با عوامل داخلی، نظام و حکومتی را در کشور ما جایگرین نمودند که هرگز با فرهنگ و ارزشهای اسلامی و ملی این سرزمین سازگاری نداشت. آنان در یک کشوری که 99 درصد آن مسلمان و سخت معتقد به آموزه‌ها و ارزشهای اسلامی و ارزشهای بودند، میخواستند نظام و حکومت کمونستی را جایگزین نمایند. آنان در مقابل مردمی قرار گرفتند که همگی پایبند به دین مبین اسلام و باورهای شان بودند، از این رو، از آغازین روزهای حکومت شان موجی از کشتار و بیرحمی را در کشور ایجاد کردند که در همه‌ی آنها، مردم بیگناه و مسلمان کشور قربانی میشدند.
حکومت‌های کمونستی که 14 سال در افغانستان با توسل به زور و قدرت سرنیزه سرنوشت مردم را به تباهی گرفته بود در هیچ مقطعی با مردم مسلمان افغانستان، روی خوش نشان نداد. هر شام و صبحی رگه‌های حیات انسان‌های بیگناه را از هم میدرید و توده‌های بزرگ مردمی را دفن گورهای دسته جمعی و یا محبوس زندان های مخوف میکردند. سراسر کشور در این مقطع خوفناک پر از ظلم و استبداد و اسلام ستیزی و بشرکشی است.
اما همین که مردم متدین افغانستان فهمیدند حکومت کمونیستی به ارزشهای اسلامی و ملی و تمامیت ارضی آنان خیانت روا میدارند و میخواهند از دریای خونین کشور، صید پیروزی را نصیب شوند، فوراً بپا ایستادند و با سردادن شعار الله اکبر در صفوف جهاد و نبرد قرار گرفتند. آنان با امکانات ناچیز و تسلیحات اندک توانستند پس از سالیان طولانی حکومت‌های کمونستی را یکی پس از دیگری به شکست سنگین روبرو سازند.
سرانجام مردم مجاهد افغانستان پس از چهارده سال نبرد و مجاهدت در برابر بزرگترین ابرقدرت وقت و عوامل وابسته آن شهد شیرین پیروزی را بچشند. پیروزی 8 ثور چیزی اندکی نیست که بتوان از آن به سادگی و راحتی یاد کرد؛ بلکه این موفقیت و پیروزی در نتیجه قربانی شدن هزاران شهید و میلیون‌ها انسان آواره به دست آمده است.
آنچه امروزه از آن میتوان به عنوان یک واقعیت تلخ یاد نمود اینست که چرا به یکبارگی مسیر جهاد و مقاومت‌های خداپسندانه‌ی ملت مجاهد افغانستان از مسیر اصلی آن خارج و راه دیگری را پیمود. کاش همانگونه که مجاهدین توانستند در برابر هجوم ارتش سرخ، پیروز میدان باشند در حفظ دست آوردهای جهاد نیز کوشا و موفق میبودند؛ اما دیده شد که ثمره‌ی جهاد افغانستان بنا به برخی عوامل به بیراهه رفت و باردیگر، آتش جنگ‌های داخلی و تنظیمی سرنوشت ملت رنجدیده‌ی افغانستان را نشانه گرفت.
لینک مطلب: https://www.ansarpress.com/farsi/1863
دلایل قیام امام خمینی/ امام خمینی به مسئله‌ی وابستگی چگونه می‌نگریست؟
